zondag 28 augustus 2011

Recensie 'Allemaal willen we de hemel'


Titel: Allemaal willen we de hemel.
Auteur: Els Beerten.
Uitgever: Querido.
ISBN: 978 90 451 0619 9
Prijzen: Boekenleeuw (2009), Gouden Uil Prijs van de Jonge Lezer (2009), De gouden lezer (2009), Nienke van Hichtumprijs (2009).
Aantal pagina’s: 498
Prijs: € 17,95

‘Allemaal willen we de hemel’ is een boek, geschreven door Els Beerten. Deze, niet zo heel bekende schrijfster baande in één klap haar weg naar de top. Ze werkte eerst als freelance medewerker bij TOPmagazine, waarvoor ze verhalen en gedichten schreef. Tijdens haar werk daar, bleek al dat ze een goed schrijfster was. Nadat ze de John Flandersprijs won met haar kortverhaal ‘Vreemde Eend’, maakte ze haar debuut met de roman ‘SCENES’. 
In 2008 verbaasde ze heel de wereld met haar boek ‘Allemaal willen we de hemel’ en in 2009 won ze er in een klap vier prijzen voor dit meesterwerk.
Samenvatting
Vlaanderen. Ward en Jef, twee beste vrienden, dromen er allebei over om helden te worden. Het moet lukken volgens hen, de Tweede Wereldoorlog is aan de gang en er zijn mensen nodig aan het front. Renée, de zus van Jef, wil helemaal niks te maken hebben met het heldendom. Zij heeft meer dan genoeg aan Ward, haar vriendje. Hij speelt saxofoon als geen ander en kan ontzettend goed kussen. Remi, het kleinste broertje van Jef en Renée, snapt er helemaal niks van. Zijn ouders vertellen hem niets over de oorlog en voor alles is hij te klein. 

Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van al de bovengenoemde personages, wat het soms een moeilijk te volgen verhaal maakt. Je komt er echter aan het slot achter, dat het verhaal helemaal klopt. Alles is tot in de puntjes uitgewerkt en het vormt een prachtig geheel aan het slot van het verhaal. 
Toch is het begrijpelijk dat voor sommige lezers het een moeilijk te volgen verhaal is, vanwege deze verschillende perspectieven en flashbacks. Het is zeker geen onoverzichtelijke brij van gebeurtenissen en emoties, maar het kan verwarring bij de lezer opwekken als hij of zij van 1945 in één keer terugschiet naar 1939.
Omdat het verhaal zich ten tijde van oorlog afspeelt, ga je er vanuit dat deze oorlog heel erg naar voren komt, zoals in Oorlogswinter van J. Terlouw. Niets is echter minder waar. De oorlog speelt zeker een rol in dit verhaal, maar het heeft aan de andere kant helemaal niet de overhand. Dit komt door de verhaallijn die eigenlijk niks met de oorlog te maken heeft. Het vertelt het verhaal over vrienden en familie, die allemaal hun eigen problemen hebben en ze zelf moeten oplossen zodat ze uiteindelijk hun dromen kunnen waarmaken.
Wat ook heel sterk is aan dit verhaal, is het hele zachte contrast tussen goed en kwaad. Omdat het verhaal wordt verteld vanuit verschillende perspectieven, krijg je geen idee van wat nu daadwerkelijk goed is en wat slecht. Dit houdt de lezer meer objectief, waardoor je het verhaal op een andere manier bekijkt en leest.
Beerten is ook zeker heel sterk in het verbergen van termen. Zo komt er in het verhaal duidelijk naar voren dat Jef tekenen van homoseksualiteit vertoont. Toch zie je dit woord, of een afleiding daarvan, helemaal niet op papier staan. Zo worden er geen conclusies getrokken door de schrijfster of oordelen geveld.
Dit boek was een uitstekend boek, met veel gebeurtenissen, spanning, emotie en moraal. Er valt een les te lezen uit dit boek en het werkt dan ook als een bron van inspiratie. Ik raad de lezers van deze recensie van harte aan om dit meesterwerk van Els Beerten te gaan lezen. Ik durf mijn hand er ook voor in het vuur te steken, dat u, eenmaal begonnen, niet de moeite durft en kan nemen om dit hoogstaande, literair werk, weg te leggen. 
Tobias Wouters.