Auteur: Jan Kremer
Aantal pagina’s: 195
ISBN: 90 70282 97 6
Samenvatting
De misleiding is een spannende beschrijving van het onderzoek naar de moord op een Cubaans-Nederlandse leider van een criminele organisatie. Vanaf het begin af aan is al duidelijk dat crimineel bendeleider Tsvigoen hier iets mee te maken heeft, maar hij lijkt ongrijpbaar.
Tijdens deze vertelling kijkt men mee over de schouder van officier van justitie Thomas Kwint en rechter-commissaris Alex Dewinter.
Alex wordt door het gehele onderzoek bijgestaan door Zena; huurster van Dewinters appartement en zogenaamde ‘witte heks’. Samen reizen ze af naar onder andere Londen en Cuba, met de hoop daar antwoorden te vinden op hun vele vragen.
Het verhaal neemt een paar bladzijden voor het einde een onverwachte wending, wanneer het verhaal opeens een stuk bloediger wordt dan het voorheen was en schrijver Kremer weet de lezer ook aan het slot zeer te verrassen met zijn ontknoping.
De misleiding is een spannende beschrijving van het onderzoek naar de moord op een Cubaans-Nederlandse leider van een criminele organisatie. Vanaf het begin af aan is al duidelijk dat crimineel bendeleider Tsvigoen hier iets mee te maken heeft, maar hij lijkt ongrijpbaar.
Tijdens deze vertelling kijkt men mee over de schouder van officier van justitie Thomas Kwint en rechter-commissaris Alex Dewinter.
Alex wordt door het gehele onderzoek bijgestaan door Zena; huurster van Dewinters appartement en zogenaamde ‘witte heks’. Samen reizen ze af naar onder andere Londen en Cuba, met de hoop daar antwoorden te vinden op hun vele vragen.
Het verhaal neemt een paar bladzijden voor het einde een onverwachte wending, wanneer het verhaal opeens een stuk bloediger wordt dan het voorheen was en schrijver Kremer weet de lezer ook aan het slot zeer te verrassen met zijn ontknoping.
Verwachting
Bij het pakken van dit boek kon ik, enkel kijkend naar de naam van de auteur, geen oprechte verwachtingen hebben. De naam ‘Kremer’ was mij tot dan toe onbekend en ook de korte beschrijving van zijn dagelijks leven en de recensies over zijn eerder geschreven boeken zeiden mij niets, noch nam de hoeveelheid adrenaline in mijn bloed toe of af.
Het genre van het boek deed me echter wel iets. Onder de naam van de auteur stond namelijk in kleine letters het woord Thriller. Dit moest veel goeds voorspellen: spannende achtervolgingen, moorden aan de lopende band en gevaarlijk mooie vrouwen. Al met al waren mijn verwachtingen dus redelijk hoog gesteld.
Bij het pakken van dit boek kon ik, enkel kijkend naar de naam van de auteur, geen oprechte verwachtingen hebben. De naam ‘Kremer’ was mij tot dan toe onbekend en ook de korte beschrijving van zijn dagelijks leven en de recensies over zijn eerder geschreven boeken zeiden mij niets, noch nam de hoeveelheid adrenaline in mijn bloed toe of af.
Het genre van het boek deed me echter wel iets. Onder de naam van de auteur stond namelijk in kleine letters het woord Thriller. Dit moest veel goeds voorspellen: spannende achtervolgingen, moorden aan de lopende band en gevaarlijk mooie vrouwen. Al met al waren mijn verwachtingen dus redelijk hoog gesteld.
Motieven
1) Vastberadenheid: meteen in het begin van het boek wordt dit motief al duidelijk: officier van justitie Kwint wordt door een criminele bende in elkaar geslagen en gewaarschuwd zich niet met hen te bemoeien. Dit geeft hem echter meer reden om deze bende op te doeken. De rechtelijke macht piekert er niet over om de criminaliteit te bestrijden.
2) Bescherming: tijdens het slot van het boek wordt duidelijk dat een van de oorzaken van alle gebeurtenissen te maken heeft met bescherming: Thomas Kwint en zijn vrouw heb kinderen om te beschermen en Alex Dewinter wil na grote verliezen niet óók nog eens zijn Zena kwijtraken. Op haar beurt probeert Zena ook voor de nodige bescherming te zorgen met behulp van haar witte hekserij.
3) Zoektocht: dit motief kan ook omschreven worden als mysteries: door het hele verhaal komt men onopgeloste vragen en een tekort aan aanwijzingen tegen. Op het eerste gezicht lijkt het zeer gemakkelijk te zijn om personen achter slot en grendel te zetten, maar naarmate de tijd vordert ziet men in dat heel wat criminelen vrij rond blijven weten te vliegen.
1) Vastberadenheid: meteen in het begin van het boek wordt dit motief al duidelijk: officier van justitie Kwint wordt door een criminele bende in elkaar geslagen en gewaarschuwd zich niet met hen te bemoeien. Dit geeft hem echter meer reden om deze bende op te doeken. De rechtelijke macht piekert er niet over om de criminaliteit te bestrijden.
2) Bescherming: tijdens het slot van het boek wordt duidelijk dat een van de oorzaken van alle gebeurtenissen te maken heeft met bescherming: Thomas Kwint en zijn vrouw heb kinderen om te beschermen en Alex Dewinter wil na grote verliezen niet óók nog eens zijn Zena kwijtraken. Op haar beurt probeert Zena ook voor de nodige bescherming te zorgen met behulp van haar witte hekserij.
3) Zoektocht: dit motief kan ook omschreven worden als mysteries: door het hele verhaal komt men onopgeloste vragen en een tekort aan aanwijzingen tegen. Op het eerste gezicht lijkt het zeer gemakkelijk te zijn om personen achter slot en grendel te zetten, maar naarmate de tijd vordert ziet men in dat heel wat criminelen vrij rond blijven weten te vliegen.
Thema
Het algemene thema loopt als een bloederige lijdraad door het hele verhaal heen: macht. Drie wapenhandelaren in Arnhem willen het alleenrecht, het monopolie op de wapenhandel en zullen er alles aan doen om dit in handen te krijgen. Het doel heiligt de middelen.
Het algemene thema loopt als een bloederige lijdraad door het hele verhaal heen: macht. Drie wapenhandelaren in Arnhem willen het alleenrecht, het monopolie op de wapenhandel en zullen er alles aan doen om dit in handen te krijgen. Het doel heiligt de middelen.
Beoordeling
Schrijfstijl: Jan Kremer heeft in zijn boek De misleiding een aangename schrijfstijl. Hij heeft een vlotte manier van schrijven, wat erg handig is in de misdaadliteratuur. Het hele verhaal wordt zodanig beschreven dat de lezer nog weleens voor zeer grote verrassingen/plotwendingen te staan komt. Deze doen zich met name in het slot voor en zorgt eigenlijk voor een zeer grote climax.
Kremers gebruik van justitiële termen heeft ook een extra toevoeging aan het verhaal. De lezer komt zo tijdens het lezen in aanraking met de rechtelijke macht van Nederland. Dit geeft een leuke, informatieve twist in het verhaal.
Citaat: ‘De duopassagier spant de haan van het wapen en richt die op Dewinter. Er is geen enkele ontsnappingsmogelijkheid. Zena gilt. Op het moment dat Dewinter zich afvraagt of hij zijn vrouw en dochter in het hiernamaals zal ontmoeten, haalt de duopassagier de trekker over.’ (Hoofdstuk 19, blz. 125).
Inhoud: Jan Kremer heeft mij, kijkend naar de personages, erg weten te interesseren. Hij zet een bijzondere mix van zeer uiteenlopende types op poten, wat het lezen erg interessant maakt. Elk personage heeft wel zijn of haar eigen inbreng en toevoeging aan het verhaal. De karaktereigenschappen zijn daardoor erg belangrijk en zorgen voor vele motieven in het verhaal.
Het vertelperspectief valt ook te omschrijven als goed. Men volgt het hele verhaal vanuit twee oogpunten, wat voor zeer uiteenlopende opvattingen kan zorgen. Aan de ene kant volg je een man die alles doet om zijn gezin te beschermen en aan de andere kant staat een gebroken man, die enkel de criminaliteit wil bestrijden. Dit maakt het lezen een groot plezier.
Schrijfstijl: Jan Kremer heeft in zijn boek De misleiding een aangename schrijfstijl. Hij heeft een vlotte manier van schrijven, wat erg handig is in de misdaadliteratuur. Het hele verhaal wordt zodanig beschreven dat de lezer nog weleens voor zeer grote verrassingen/plotwendingen te staan komt. Deze doen zich met name in het slot voor en zorgt eigenlijk voor een zeer grote climax.
Kremers gebruik van justitiële termen heeft ook een extra toevoeging aan het verhaal. De lezer komt zo tijdens het lezen in aanraking met de rechtelijke macht van Nederland. Dit geeft een leuke, informatieve twist in het verhaal.
Citaat: ‘De duopassagier spant de haan van het wapen en richt die op Dewinter. Er is geen enkele ontsnappingsmogelijkheid. Zena gilt. Op het moment dat Dewinter zich afvraagt of hij zijn vrouw en dochter in het hiernamaals zal ontmoeten, haalt de duopassagier de trekker over.’ (Hoofdstuk 19, blz. 125).
Inhoud: Jan Kremer heeft mij, kijkend naar de personages, erg weten te interesseren. Hij zet een bijzondere mix van zeer uiteenlopende types op poten, wat het lezen erg interessant maakt. Elk personage heeft wel zijn of haar eigen inbreng en toevoeging aan het verhaal. De karaktereigenschappen zijn daardoor erg belangrijk en zorgen voor vele motieven in het verhaal.
Het vertelperspectief valt ook te omschrijven als goed. Men volgt het hele verhaal vanuit twee oogpunten, wat voor zeer uiteenlopende opvattingen kan zorgen. Aan de ene kant volg je een man die alles doet om zijn gezin te beschermen en aan de andere kant staat een gebroken man, die enkel de criminaliteit wil bestrijden. Dit maakt het lezen een groot plezier.
Eindoordeel
Ik vond De misleiding van Jan Kremer een zeer goed voorbeeld van misdaadliteratuur. Kremer zorgt voor een zeer vlot en levendig verhaal, waarin de verschillende kenmerken van een thriller zeer goed tot hun recht kwamen. Hij weet mij als lezer keer op keer te verrassen en schroomt niet om zeer uiteenlopende beslissingen over zijn personages te nemen.
Kremers gebruik van justitiële termen is ook te omschrijven als een leuke bijkomendheid, zeker omdat hij ook de moeite neemt om deze termen te verduidelijken.
Op basis van het feit dat De misleiding een thriller is, verwachtte ik veel van dit tot dan toe onbekende boek. Nu valt deze thriller niet in hetzelfde straatje als de wereldberoemde boeken van I. Fleming en hoefde ik dus eigenlijk niet te rekenen op bloederige actie aan de lopende band, tóch wist Kremer mij tot het einde te boeien en wist hij een spannende thriller neer te zetten.
Citaat: ‘De officier was bewusteloos. Hij was gekleed in een korte broek en een wit T-shirt dat op de rug doordrenkt was met bloed. Een van zijn trimschoenen ontbrak. Verder zag hij eruit alsof hij verzeild was geraakt in een op hol geslagen kudde stieren.’ (Hoofdstuk 1, blz. 7).
Ik vond De misleiding van Jan Kremer een zeer goed voorbeeld van misdaadliteratuur. Kremer zorgt voor een zeer vlot en levendig verhaal, waarin de verschillende kenmerken van een thriller zeer goed tot hun recht kwamen. Hij weet mij als lezer keer op keer te verrassen en schroomt niet om zeer uiteenlopende beslissingen over zijn personages te nemen.
Kremers gebruik van justitiële termen is ook te omschrijven als een leuke bijkomendheid, zeker omdat hij ook de moeite neemt om deze termen te verduidelijken.
Op basis van het feit dat De misleiding een thriller is, verwachtte ik veel van dit tot dan toe onbekende boek. Nu valt deze thriller niet in hetzelfde straatje als de wereldberoemde boeken van I. Fleming en hoefde ik dus eigenlijk niet te rekenen op bloederige actie aan de lopende band, tóch wist Kremer mij tot het einde te boeien en wist hij een spannende thriller neer te zetten.
Citaat: ‘De officier was bewusteloos. Hij was gekleed in een korte broek en een wit T-shirt dat op de rug doordrenkt was met bloed. Een van zijn trimschoenen ontbrak. Verder zag hij eruit alsof hij verzeild was geraakt in een op hol geslagen kudde stieren.’ (Hoofdstuk 1, blz. 7).
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
